What could go wrong?

Ik had het nog zo aan mijzelf beloofd; 'Begin nou niet weer aan een blog!'. Toch zit ik hier maar weer een verhaal weg te typen. Al moet ik eerlijk toegeven dat het dit keer niet mijn idee was maar die van mijn moeder. Het geeft mij wel een moment om even door te nemen wat er allemaal gebeurd is en een manier om de details te onthouden. Maar... Dit keer zal ik niet zo streng zijn op mijzelf. Dit is iets wat ik voor mijzelf doe, als ik een week geen zin of geen tijd heb ga ik het ook niet forceren. 

Bij deze, mijn eerste post in een lange tijd. Ik neem aan dat het handig is om te beginnen waar ik de vorige keer was gebleven. Toen jullie laatst van mij hoorde zit ik nog in het warme stadje Pokhara, in Nepal, bezig om mijn trip terug naar huis te plannen. Inmiddels is er veel gebeurd. Helaas hebben we afscheid moeten nemen van mijn oma, we missen haar natuurlijk nog elke dag en de kerstreclame van Aldi maakt hext ook niet beter -.-". Daarnaast ben ik nu dankzij mijn moeder, trotse eigenaar van een bril. Plots leer je dat je de blaadjes aan een boom kunt tellen en dat auto's zelfs 's nachts een contour hebben. Ook heb ik erg veel tijd besteed aan het vinden van een baan in Engeland. Ik heb in totaal wel 12 sollicitatie formulieren ingevuld, elk formulier ben je zo een uur mee bezig dus het was een behoorlijke klus. Uiteindelijk, na ruim een maand en een half heb ik van drie scholen wat terug gehoord. De eerste school sprak mij al niet aan omdat zij hele onrealistische verwachtingen hadden van mij. Die heb ik dus vrij snel afgezegd. School nr. 2 ben ik wel naartoe gereisd, samen met mijn moeder. Ik heb daar een hele leuke groep kinderen mogen ontmoeten en lesgeven naar helaas sprak het team en de school mij helemaal niet aan. Die werd het dus ook niet. Maar school nr. 3, dat werd hem! Dit klink trouwens net het verhaal van Goudlokje, maar goed, we gaan verder. School 3 staat in het dorpje Swaffham, ongeveer een driekwartier van Norwich af en ander halfuur van de haven voor de veerboot naar Hoek van Holland. Het is een school van 220 leerlingen verdeeld over de groepen van Year 3, 4, 5 en 6. Ik geef les aan Year 3, ongeveer te vergelijken met groep 4. 

Oké, met de sollicitatie achter de rug, begon vervolgens de zoektocht naar een huisje of appartement. Ik had een aantal afspraken gemaakt om te bezichtigen en ik ben uiteindelijk weer eens terug gegaan naar Swaffham om ze te bekijken. Gelukkig kon ik het zo regelen dat ik ze in het weekend kon bekijken terwijl ik de drie dagen ervoor en erna bij de school moest zijn. Dat was namelijk ongeveer twee weken voordat de kerstvakantie begon. Tot mijn groot genoegen zat er een super leuk en klein huisje bij waar ik graag ik zou willen wonen. Spoiler alert: daar zit ik nu ook te typen.

Tijdens die eerste 6 dagen op school heb ik veel geleerd en vooral ook veel genoten. Ik heb mijn leerlingen echt kunnen leren kennen en de regels en gebruiken van de school ook. Zo ben ik inmiddels blijkbaar ook bevoegd om Spaans te geven en zwemles. Ja, ja ZWEMLES. Ik kan net mezelf boven water houden laat staan 27 spartelende kinderen leren te overleven in 't water. Ik houd jullie op de hoogte van mijn ervaringen!

Achteraf was het vinden van een baan een van de makkelijkste dingen die ik gedaan heb. Het vinden van een geschikte woning waar ik met mijn kat terecht kan was namelijk nog een behoorlijke uitdaging daarnaast moest er ook een huurcontract getekend worden terwijl we erg dicht tegen de kerstdagen aanzaten en het nieuwe schooljaar alweer op 3 januari start. Maar na eindeloos veel mailtjes en telefoongesprekken heb ik dan mijn huurcontract ontvangen. Helaas was mijn vreugde van korte duur, in het contract werd mijn naam namelijk op 5 verschillende manieren gespeld, daarvan was er geen een correct. Die moest dus herschreven worden.

Zoals ik zei was het vinden van een baan niet zo moeilijk maar het krijgen van een werkcontract... Poeh... Daar waren we ook zeker 3 weken mee bezig. Er waren een aantal problemen: 1. Ik had nog geen vaste adres, ik verbleef voor de 8 dagen toen ik op bezoek was in de lokale camping. 2. Ik had geen Engelse verklaring omtrend gedrag (DBS check). 3. Ik had (en heb) nog geen National Insurance Number (een soort bsn) 4. Ik had (en heb) nog geen Engelse bankrekening. Om die te openen heb je immers een  National Insurance Number nodig.  Inmiddels heb ik al wel een werkcontract kunnen krijgen al is hij nog niet compleet. 

Wat een gedoe was het ook. Maar mijn geluk was nog niet gedraaid, het ging nog even door.

Mijn planning: aankomen in Engeland op 28 December. Mijn huissleutels ophalen bij de makelaar, mijn bankrekening openen met behulp van mijn huurcontract, mijn verhuisdozen ophalen bij de rugby vereniging van Swaffham (lang verhaal), vrienden op visite laten komen om mijn andere verhuisdozen bij mij af te zetten en naar de Job Centre om daar (op afspraak) naar een interview te gaan om aanzoek te doen voor mijn National Insurance Number. 

De realiteit: aankomen in Engeland op 28 December. Mijn huissleutels ophalen bij de makelaar, mijn bankrekening niet kunnen openen omdat ze geen digitaal-getekende contracten accepteren.  Mijn verhuisdozen ophalen bij de rugby vereniging van Swaffham (blijft een lang verhaal), vrienden op visite laten komen om mijn andere verhuisdozen bij mij af te zetten en naar de Job Centre rijden en vervolgens een uur in de file te staan waardoor ik mijn afspraak gemist heb.  

Dag 1 was dus wat mij betreft een complete flop. 

Daarnaast heeft het nog steeds gevolgen voor mijn organisatie. Ik heb mij tot op heden namelijk nog steeds niet aan kunnen melden bij een elektriciteit aanbieder omdat ik geen bankrekening heb...

En... Door de feestdagen (denk ik) heb ik ook nog niets terug gehoord van de internet provider waarbij ik mij aangesloten heb. En gezien al mijn belminuten op zijn kan ik ze ook niet eens bellen om te horen wanneer ik dan eindelijk mijn internet thuis krijg. Momenteel voel ik namelijk alsof ik huur moet betalen aan de lokale Mac Donalds omdat ik daar zo veel uren doorbreng... Vandaag nog van 11.00 tot 15.00. En dan heb ik het niet eens over youtube of Facebook! Nee, adressen opzoeken, aanmelden bij de gemeente enz. Ik mis Youtube en Netflix...

Voor de komende paar dagen was het de bedoeling dat ik een magnetron, een koelkast/vriezer en een tafel met vier stoelen ging kopen. Nou een magnetron was niet zo heel lastig, ik heb voor £45 een nieuwe kunnen kopen. Een koelkast daarentegen... Wat een gedoe. Het probleem is vooral dat ik alleen ben en alleen een Mini Cooper heb om het in te vervoeren. Dus, ik moest het online kopen en thuis laten bezorgen. Uiteindelijk heb ik een goeie gevonden en was ik erg blij dat hij de volgende dag bezorgd zou worden. Meteen gekocht! Tussen 7.00 en 12.00 zou hij worden bezorgd dus ik zat al vroeg rechtop op mijn camping matrasje te wachten op het bestelbusje... Rond 11.00 besloot ik maar nog eens de mail goed door te lezen en ja hoor, 18 januari stond er nu. Oftewel 3 weken zonder koelkast en een hele ochtend verspild door uit het raam te kijken. Na veel gedoe heb ik de bestelling kunnen annuleren en een nieuwe kunnen bestellen bij een andere winkel. Maar daarvoor moest ik maar liefst een half uur heen en weer rijden om alleen maar even te pinnen bij de winkel in Norwich. O ja, en toen nog een tafel en vier stoelen. De mooiste/goedkoopste/meest praktische die ik heb kunnen vinden was bij de IKEA. Jupp, die hebben we hier ook. Helaas is de dichtstbijzijnde IKEA voor mij 2 uur rijden van mijn huisje, niet zomaar te doen dus. Gelukkig kun je online aankopen van de IKEA site ook ophalen bij een ophaal punt in Norwich. Niet heel ingewikkeld dacht ik zo, en toch moet ik twee weken wachten voordat ik mijn pakketjes daar op kan halen. Bah.. 

Hmm en tijdens dit alles was er ook een constante zoektocht naar een oplossing voor mijn douche probleem. Die heb ik namelijk niet. Ik heb wel een bad! (met lauw water) maar geen douch. Uiteindelijk was het water temperatuur probleem relatief makkelijk opgelost, al heb ik nog nachtmerries van de eerste keer in bad... Brr... Wat betreft een douchekop, de zoektocht gaat nog door.

Even op een rijtje:

Baan - heb ik!

Huisje - heb ik!

Werkcontract - bijna klaar maar nog niet helemaal...

National Insurance Number - stom ding...

Bankrekening - nog zo'n stom ding...

Elektriciteit aanbieder - al wel op t oog maar kan er nog niks mee...

Magnetron - gekocht en heeft al veel kommetjes soep verwarmd!

Koelkast - bezorgd op 2 januari!

Warm water - doet het weer!

Douchekop in bad - nog zoekende...

Tafel en stoelen - ophalen op 4 januari!

Internet - géén idee wanneer iemand eindelijk daarover contact op zal nemen.

Lessen voorbereiden- wacht, wat? Moet dat ook nog?! Jupp, hier hebben we natuurlijk geen methode om op te steunen.

Inmiddels komt dag dag 3 in Engeland zo'n beetje tot een eind. Volgens mij heb ik nog nooit zoveel stress gehad in zo een korte tijd (ja, pabo daarbij ingesloten) en nog nooit zoveel gehuild.. Jaja het is wel een emotionele zaak, ver van huis, niemand om je heen en veel tegenslagen. Maar ik ben er nog! Ik mis mijn ouders, broer en opa in Nederland enorm en weet zeker dat zijn ook niet blij worden dat ik ze elke dag een paar keer in tranen opbel maar ze steunen me nog steeds. Mijn vader, moeder en natuurlijk de hond en mijn kat komen gelukkig rond 9 januari op bezoek met nog meer van mijn spullen. Ik heb er nu al ontzettend veel zin in. 

Voor nu heb ik plannen kunnen maken met een oud buurmeisje van me die ook in Engeland woont. Zij en haar verloofde hebben mij uitgenodigd om oud-en-nieuw bij hen te vieren. Dus morgen, 31 december ga ik die kant op! (Hopelijk hebben ze wifi!)

Ik neem aan dat dit ook pas in het nieuwe jaar online komt en toch wens ik jullie dan alsnog een ontzettend mooi, gelukkig en gezond nieuw jaar toe. Geniet van alle vrienden en familie om je heen. 

X Lara 

(aka Miss Easthousen)