Third Week...

18 maart 2017 - Silverdale, Verenigd Koninkrijk

Vrijdagavond was, zoals ik al in mijn eerder blog beschreef, een avond die vooral besteed werd aan het maken van buttons voor de 4 school teams. Die buttons werden in de loop van de week al verkocht aan de kinderen en de leerkrachten. Een poster van de verkoop zal ik plaatsen bij de 'week 3...' foto's.

Zaterdag was een dag waarop we vooral met school bezig gingen. Dat behelsde het voorbereiden van activiteiten met kinderen en het vinden van mental starters voor maths en literacy. 's Avonds was al vooraf gereserveerd als de avond om de pubs uit te proberen. We hebben van verschillende collega's gehoord over een specifieke pub 'The Orange Tree'. Daar zijn we dan ook als eerste naartoe gegaan. Op advies van Lucy hebben we onze netste kleding aan gedaan omdat het blijkbaar een dure avond zou worden. Ze had dan ook groot gelijk. Er liepen veel mensen rond bij de bar van tussen de 20 en 30 jaar oud met dure en chique jurken een pakken aan. Niet echt de cliché Engelse pub die ik in gedachten had. Daar dan maar mijn biertje gedronken en weer verder gegaan naar de volgende 'pub'.

Next up: Newcastle-under-Lyme Centre. Daar hebben we dan ook nog 4 verschillende 'hedendaagse pubs' uitgeprobeerd. Uiteindelijk al rond 12 uur weer richting huis vertrokken gezien de meeste pubs om 12 uur sluiten. Er zijn maar een paar 'pubs' die toestemming hebben van de gemeente om tot 2 uur open te blijven. Het was een leuke avond! We hebben ontzettend genoten van het kijken naar de verschillende type mensen. Zo zijn hier helemaal geen leeftijdsgrenzen voor het uitgaan... We hebben oma's en opa's daar zien dansen met een drankje in de hand. Het was erg mooi en grappig om te zien. 

Op zondag hebben we onze Pottery-dag gehad. We zijn naar Wedgewood en Middleport geweest. Bij Middleport hebben we rondgelopen met prachtig mooi weer en hebben we kunne zien hoe er verschillende potjes en vazen gemaakt werden. Daarnaast zijn we binnen de enorme ovens geweest en heb ik nog een leuk kopje gekocht waar een grote 'L' op staat. Voor de lunch hebben we daar veel te veel gegeten. Maar ja, ik had niet verwacht dat een brownie zo groot en vullend kan zijn. 

 Opweg naar Wedgewood is het weer wat omgedraaid i.p.v. het zonnige weer wat we die ochtend gehad hebben begon het helaas weer eens te regenen. Als tussenstop zijn we gestopt bij een shopping centre in Hanley die Intu Potteries heet. Daar hebben we heerlijk rondgekeken en heb ik bijna een hele mooie paar Vans gekocht. Bij Wedgewood hebben we door tijdsnood geen factory-tour kunnen nemen, wel zijn we door de winkeltjes gelopen en hebben we nog hun restaurantje/teahouse bezocht. 

Tijdens de rest van de week heb ik mij vooral gefocust op de sollicitatie gesprekken die ik heb moeten voeren via Skype, FaceTime of zelfs telefonisch. Daardoor heb ik deze week alleen de 'register' gedaan - presentie lijsten langsgaan en voorkeur voor eten doorgeven - de reken warm-ups en guided reading (begrijpend lezen). Het langsgaan van de presentielijst was wel steeds voor mij een relatief moeilijk taak. Een van mijn leerlingen is namelijk al een week niet naar school gekomen. Het is alleen bekend dat zijn moeder niet meer in staat is om voor hem te zorgen. De rechtszaak zal deze week plaats vinden. Ik hoop hem wel snel terug te zien.

Dinsdagmiddag/avond was het de ouderavond. Van 14:00 tot 19:00 hadden we bezoek van ouders en kinderen. Het was erg interessant om daar bij te zijn. Zo kwam ik erachter dat meer dan de helft van mijn kinderen niet eens in Engeland geboren zijn. Engels is voor hun een tweede of derde taal. Pff... knap van ze, ik had helemaal niets door. Daar komt dan wel bij kijken dat de ouders vaak heel slecht of helemaal geen Engels kunnen spreken. Hierdoor is de ouderavond wel wat stroef gelopen. Vooral wanneer je aan de ouders probeert uit te leggen dat het kind echt moet oefenen met het lezen in Engels samen met een ouder of een broer/zus. Terwijl je eigenlijk al weet dat het kind veel beter Engels kan dan iemand ander thuis en het lezen daarom weinig zal helpen.

Verder heb ik gezien en gehoord dat veel van mijn kinderen niet eens bij hun biologische ouders wonen. Dit komt helaas vooral omdat de ouders niet meer geschikt waren om voor de kinderen te zorgen. Er zijn nog wel veel kinderen die bij een ouder wonen maar zelfs dan weet je vaak al dat er niet goed voor hun gezorgd word. Ze eten thuis bijvoorbeeld geen ontbijt of krijgen geen eten mee naar school. Verder zie ik ze vaak bij de Breakfast Club voor schooltijd waar ze ontbijt krijgen van school. Ook merk ik bij het invullen van de 'school lunches' dat er al bij staat dat de school voor hun eten zal betalen.

Helaas moet mijn mentor ook aan die ouders vertellen dat er geoefend moet worden met het lezen. Dit is lastig omdat wij al weten dat het toch niet gebeurt. Ouders zien het belang er niet van in of kunnen zelf zo slecht lezen dat het weinig zin heeft voor het kind.

Gelukkig heb ik ook een paar super leuke ouders mogen ontmoeten die vol trots aanhoorden wat hun kind op school allemaal bereikt. 

Op donderdagmiddag heb ik met de TA het huiswerk van de kinderen nagekeken. Dit bleek ingewikkelder te zijn dat ik verwacht had. Het is namelijk moeilijk kom alles eerlijk na te kijken wanneer je weet dat de ene ouder het huiswerk gemaakt heeft en het andere kind helemaal geen ouder heeft om hem of haar te helpen. Hierdoor worden  de niveau verschillen tussen de kinderen ook alleen maar groter.  

Daar komt bij dat het in Engeland erg ongebruikelijk is om een kind een jaar over te laten doen of zelf een jaar vooruit te plaatsen. Hierdoor wordt er wel veel van jouw al leerkracht gevraagd. In mijn klas zitten bijvoorbeeld twee kinderen die rekenen op het niveau van groep 3 en 4 kinderen die rekenen op het niveau van groep 8 (en zelfs dat nog te makkelijk vinden). Binnen de lessen moet er dus voldoende differentiatie aanwezig zijn voor alle kinderen.

Tot slot hebben Kim en ik nog op donderdagavond een jiu jitsu vereniging opgezocht zodat zij daarbij aan kon sluiten. Alleen zijn we uiteindelijk beland bij een kerkje in the middle of nowhere bij een groepje kinderen van onder de 10 jaar. Na 5 minuten besloten we om toch maar weer naar huis te gaan en volgende week maar een andere vereniging te proberen. 

Ondanks alle drukte en stres moet ik nu maar even een beetje genieten van het weekend en helaas weer druk aan de slag met mijn opdrachten voor de pabo en het komende stageweek.

Yours truly,

Lara

Foto’s

3 Reacties

  1. Ina Oosthuizen:
    19 maart 2017
    Hi Lara, wat n mooi verhaal van jou belewing van Engeland. Geniet die voorreg en verlang nie te veel na ons tuis
    Liefde Pa xxxx
  2. Mari Steyn:
    19 maart 2017
    Hi Lara
    Pff... Knap van je!! Nie in Nederland of England gebore nie maar mens sal dit hele maal nie door hê nie. Liefde
  3. Ouma Enna:
    20 maart 2017
    Hi Lara, dankie vir jou pragtige en volledige verslae wat jy deur stuur. Dit is werklik 'n
    voorreg , ek geniet dit .Ek is seker die kindertjies in jou klas is gelukkig om so 'n
    deeglike leerkrag te kry daar ver van Nederland. Hou gerus so aan maar maak ook tyd
    vir jouself om alles om jou te geniet.