Tenth week…

6 mei 2017 - Stoke-on-Trent, Verenigd Koninkrijk

Korte verklaring voor de late blog: De laatste anderhalve week heb ik een ontzettend genoten van de tijd met mijn ouders en familie. Daarom wilde ik niet steeds mijn blog bijwerken, het was veel te gezellig om samen tijd door te brengen. Verder had ik natuurlijk ook weer de nodige voorbereidingen voor stage waardoor ik weer druk was... maar ja, hier is hij dan!

Zoals ik bij de vorige blog-update was gebleven, ben ik vrijdag na schooltijd vertrokken voor een langweekend met mijn ouders en familie. Rond 6 uur hoorde in de camper in de verte al aankomen. Ik had al een tijdje contact met mijn moeder over Whatsapp om te bespreken hoe, en hoelaat, ze bij mij zouden zijn. Bij aankomst was mijn vader nog even bezig om de camper op de juiste manier te parkeren. Terwijl hij bezig was kwam een van de buren al naar buiten om te vragen wat er aan de hand was en hoelang ze zouden blijven. Het bewijst maar weer eens hoe bang de Engelsen (in mijn omgeving) zijn voor Gypsies/Travelers. Ik heb meerdere malen moeten herhalen dat ze maximaal een half uurtje zouden blijven voordat hij uiteindelijk weg ging. Eenmaal gesetteld en wel werd de hond, Casper uit de camper gelaten. Springend kwam hij op mij af gerend. Hij herkende me gelukkig meteen! Nadat ik even met Casper gespeeld heb en mijn spullen heb gepakt, zijn we dan vertrokken. Het was fijn om weer samen met mijn ouders tijd door te brengen en om het nog beter te maken waren mijn oom en tante uit Zuid-Afrika ook mee. Met zijn vijven (en de hond) zijn we vertrokken richting Birmingham. Tijdens de rit in de camper werden we erg door elkaar geschud. Er was iets mis met de luchtkussens (denk ik) van de camper. Hierdoor voelden we elke kleine hobbeltje in het wegdek erg goed en werden we een beetje heen en weer geschud. Gelukkig kwamen we er al snel achter dat het voorin de camper nog wel meeviel, daarom zaten we allemaal zo veel mogelijk voorin de camper. Comfortabel was het niet, maar wel erg gezellig. Die dag hebben we dus ongeveer een uurtje gereden voordat we bij onze camping aan waren gekomen. Daar hebben we een plekje gekregen bij een kinderboerderij, we stonden naast 3 lama’s en 2 ezels aan de ene kant. Aan de andere kant van ons waren een paar kleine geitjes, waarvan er eentje steeds zijn hoofd door het gaas stak waardoor hij vast kwam te zitten met zijn hoorns. Die avond hebben we bij een pub in de buurt gegeten en heerlijke cider gedronken. Het was fijn om gewoon weer even bij te praten en te horen hoe alles gaat in Nederland. 

Zaterdag werd ik wakker gemaakt door Casper die zijn zware hoofd om mijn benen legde. Die avond sliep ik namelijk op de bank en dat was natuurlijk lekker dichtbij waar Casper lag. ’s Ochtends zijn we allemaal nog lekker langzaam op gang gekomen en zijn we uiteindelijk weer opweg gegaan richting St. Albans. Onderweg stopten we bij een tankstation om daar te lunchen. We hebben lekker gewinkeld en een tijdschrift gekocht, verder zijn we ook bij de Mc Donalds beland. Mijn vader wilde namelijk erg graag mijn oom en tante kennis laten maken met een Big Tasty… Oh well… Het was lekker, ik heb natuurlijk wel weer veel te veel gegeten. Uiteindelijk, na een paar uur, zijn we dan eindelijk bij St. Albans aangekomen. Daar gingen we op bezoek bij mijn nicht die daar sinds eind januari woont. Het was leuk om ook met haar weer bij te praten en tijd samen door te brengen. Zij en haar vriend hebben ons kort een rondleiding gegeven door St. Albans. Zo kwamen we bij een enorme kerk langs, een grote park en de oudste pub van Engeland… Daar waren we dan ook uiteindelijk gestrand. Omdat het zulk lekker weer was en het een hond-vriendelijke pub was, hebben mijn vader en ik Casper maar opgehaald. Het was de eerste keer dat hij bij/in een ‘restaurant' was. In het begin was hij nog erg nieuwsgierig maar na een tijdje ging hij liggen en bleef hij voornamelijk slapen. Zelfs toen verschillende kinderen en volwassenen hem onverwachts gingen aaien. Hij was super lief!

Nadat we bij de pub voor een paar uur hadden gezeten, en twee heerlijke pizza’s gedeeld hebben, gingen we allemaal met de camper naar een ‘dichtbij’ (35 min.) camping.  Mijn nicht en haar vriend gingen ook mee en samen hebben we tot laat gezellig om een vuur gepraat, gedronken en gegeten. Helaas komt uiteindelijk aan al het goede een eind. We hebben weer afscheid moeten nemen van mijn nicht en haar vriend, maar ook van mijn oom en tante omdat zij bij mijn nicht bleven slapen. Ze gingen met zijn vieren met een Uber naar huis en wij bleven met zijn drieën achter bij de camping. Ik heb mijn tijd met hun ontzettend genoten.

Zondag hebben we heerlijk uitgeslapen en zijn we ook weer eens langzaam opgang gekomen. Dat kwam voornamelijk omdat we nog niet wisten waar we heen gingen. Uiteindelijk besloten we om richting Cornwall te vertrekken en daar te genieten van het prachtige natuur. We hebben daarom van oost naar west gereden over veel hobbelige paadjes. Uiteindelijk kwamen we uit bij Bridport, hier hebben we genoten van super lekkere Cornish pastries. Omdat het een Bank Holiday weekend was (iedereen was die maandag namelijk vrij) waren er veel mensen aan het kamperen. Hierdoor was de eerste camping die we bezochten ook helemaal vol, gelukkig had de tweede camping wel genoeg ruimte vrij voor ons. Om daarbij uit te komen moesten we wel erg veel hele kleine straatjes door. Maar ja, we zijn uiteindelijk heel aangekomen bij de bestemming. Bij de camping was het helaas ook behoorlijk aan het regenen toen mijn vader en ik rond moesten lopen om een plekje te vinden. Dichtbij onze camper was er een enorme weiland die vol stond met schapen en lammetjes. Die dag hebben we verder voornamelijk binnen doorgebracht omdat de wereld buiten de camper behoorlijk aan het verspoelen was…

Maandagochtend was het gelukkig droog. We besloten nog even naar de zee te wandelen met Casper. Daar hebben we kunnen genieten van een super mooi uitzicht en een lekker zeebriesje. Na het lekker uitwaaien hebben de onze reis vervolgd. We zijn vertrokken richting ‘The Lost Gardens of Heligan’ maar omdat het weer zo slecht was besloten we door te rijden naar Saint Michaels Mount. (lijkt ontzettend op Le Mont Saint Michel) Daar konden we naar het eiland lopen omdat het eb was. Met natte sokken kwamen we daar uiteindelijk aan. Nog even bij de toeristische winkeltjes rondgekeken en vervolgens weer aan de terugweg begonnen naar de camper. Omdat we nog relatief op tijd klaar waren besloten we toch weer terug te rijden naar de  ‘The Lost Gardens of Heligan’ Daar hebben we in een camping overnacht, naast het park.

De volgende ochtend waren we lekker vroeg wakker maar dit keer was het meer een nadeel dan een voordeel. Het park waar we die dag heen gingen ging namelijk pas om 10 uur open. Daarom besloten we om die ochtend maar een klassieke Engelse Ontbijt te maken en te eten. Het was een hele rustige camping waar ook erg weinig campers waren, ook hier hadden we weer een een mooi uitzicht waar zelfs Casper van genoten heeft.. Na de heerlijke ontbijt en een wandeling met mijn moeder en Casper, zijn we vetrokken naar het park ‘The Lost Gardens of Heligan’. Wauw… Adembenemend. Zo groen en toch zo ontzettend kleurvol. We hebben prachtige bloemen, planten en bomen gezien. Het weer was ook nog eens fantastisch. We waren achteraf erg blij dat we ons bezoek aan de tuinen met een dag hebben uitgesteld. Voor een meer compleet beeld van het super mooie park kun je natuurlijk de foto’s bekijken!

Na het wandelen door het park zijn we verder gegaan met onze reis. Dit keer weer richting het noorden. We kwamen terecht bij Clovelly. Hier was een dorpje die om een ontzettend steile helling gebouwd was. Er liepen veel ezels rond die spullen op hun rug vervoerden. Verder was er ook een filmopname aan de gang onderaan het dorp, bij het water. Achteraf ben ik hier ook wel een beetje dankbaar voor omdat we daarom niet helemaal naar beneden konden lopen. Na onze actieve dag zijn we terecht gekomen bij een fishing farm in South Molton. Oftewel een ‘camping’ met 3 grote vijvers waar je kan vissen. Het was lekker stil die avond waardoor we ook heelrijk geslapen hebben. 

Op woensdag hebben we besloten om via Wales terug te rijden naar Newcastle-Under-Lyme omdat we genoeg tijd hadden en toch nog een stukje van Wales mee wilden pakken. Zo kwamen we dan ook bij het kleine dorpje Tintern, daar hebben we een prachtige, oude, Abbey bekeken. Vervolgens zijn we maar weer richting Newcastle gereden. Donderdagmiddag hebben mijn ouders mij dus weer afgezet bij Lucy. Daar heb ik nog even moeten wachten tot Lucy en Kim thuis kwamen van school. Verder zijn Kim en ik die avond nog naar de sportschool geweest en hebben wij boodschappen gedaan bij de Morrisons en de Lidl. 

Donderdagochtend heb ik weer gezellig een dag met de kinderen doorgebracht. Ik werd een aantal keren verwelkomd met een grote knuffel van de kinderen. Een van mijn kinderen kwam met een enorme glimlach op mij afgerend. Met tranen in haar ogen riep ze uit: “I thought you had left us!”. Pff.. dan heb je wel even spijt van je beslissing om twee dagen extra weg te zijn. Het was ontzettend gezellig met mijn ouders maar ik heb mijn kinderen ook weer oprecht gemist. Donderdagmiddag heb ik voor een extra les met ze getekend en lekker creatief bezig geweest. ’s Avond hebben Kim en ik nog om 7 uur (Engelse tijd) live meegekken met de dodenherdenking. Vervolgens heb ik Kim naar de sportschool gebracht en heb ik alvast een aantal boodschappen gedaan die ik weer mee terug wil nemen naar Nederland. 

Vrijdagochtend was een beetje hectisch. Mijn mentor werd namelijk voor taal geobserveerd door de directeur, onderdirecteur en de middenbouw-coördinator. Hij was wel erg zenuwachtig maar gelukkig heeft hij wel een hele goede beoordeling gekregen. Na de observatie hebben we daarom ook maar rustig aan gedaan met rekenen. De kinderen hebben in tweetallen geoefend met rekenen of de laptops/tablets. ’s Middags hebben we weer een celebration assembly gehad die in het thema stond van Star Wars stonden (vanwege 4 mei - ‘May the Fourth’ be with you) daarna heb ik met mijn klas lekker buiten gespeeld. Ik heb fanatiek meegespeeld met tikkertje. Dit zorgde voor veel ophef bij de kinderen. Niet alleen omdat een juf met hun speelt, maar ook omdat een juf op haar SOKKEN rond rende op het gras. Blijkbaar ‘not done’... Maar ja, als ze verwachten dat ik er netjes uit moet zien met hakken aan kan ik moeilijk met de kinderen rondrennen. Ik (en gelukkig de kinderen ook) heb ontzettend genoten. Het was oprecht fantastisch!

Na schooltijd kwamen mijn ouders mij ophalen bij school. Ze hebben met de camper gelukkig dichtbij kunnen parkeren en kwamen lopend op de school af. Daar had ik al geregeld dat ze met mij mee mochten lopen door de school. Volgens mij vonden ze het erg leuk en mooi op te zien waar ik zoveel tijd doorbreng. Mijn mentor is speciaal langer op school gebleven om hen te ontmoeten. Samen hebben ze nog een tijd gesproken over de verschillen en overeenkomsten tussen Nederlandse, Zuid-Afrikaanse en Engelse scholen. 

Met mijn ouders ben ik vertrokken in de camper richting Chester. Daar hebben we even rond gedwaald in de zoektocht naar een goede / toegankelijke camping. Uiteindelijk waren we in een klein weggetje tussen weilanden beland.. en toen stonden we ineens bij een smal, hoog bruggetje die ook nog eens een bocht maakt. Oeps… De kamper heeft het overleeft, maar niet zonder de nodige schrammetjes. Ons trappetje was helaas beschadigd waardoor hij niet meer goed werkte, gelukkig heeft mijn vader hem weer kunnen maken, anders zouden we nogal een probleem hebben met Casper die er dan niet meer in of uit kan. Die avond kwamen we terecht bij een leuke en rustige camping. Wij hadden de laatste plekje die nog vrij was te pakken gekregen. Nadat we even gesetteld waren zijn we dan ook maar even langs de lokale pub geweest om daar wat lekkers te eten en drinken. Vervolgens zijn wij zonder zorgen voor de volgende dag dan ook naar bed gegaan… 

Little did we know what mysteries would await us in the morning…

Yours truly,

Lara Oosthuizen.

Foto’s

2 Reacties

  1. Jeannette:
    9 mei 2017
    Hallo Lara, wat een leuk blog weer, je maakt het wel erg spannend, hopelijk heeft het verhaal een goed einde.
    liefs Jeannette
  2. Mari Steyn:
    10 mei 2017
    Hi Laar
    Jy maak my dag. Ek het heerlik gekuier op plekke waar ek nog nooit was nie. Jou foto's is pragtig! Maar ek is dood nuuskierig om te hoor wat verder gebeur het. Ten minste weet ek julle is almal OK. Jy moet dit maar oorweeg om skryfster te word. Mooi bly