Eleventh week...

Zaterdagochtend waren we weer redelijk vroeg wakker. Ik had die avond slecht geslapen en had erg last gekregen van mijn rug, daarom heb ik ’s ochtends nog wel lekker lang kunnen genieten van mijn boek. Nadat wij allemaal echt wakker waren en gedoucht hadden kwam mijn vader erachter dat de rechtervoorwiel van de camper volledig leeggelopen  was. Gelukkig was het een zaterdag dus er waren nog wel een aantal bandenwinkels open. We hebben bij de receptie een kaartje gekregen met het adres en een telefoonnummer van een bandenreparatie zaak. 

Terwijl wij binnen aan het ontbijt zaten heeft mijn vader een klein, maar krachtig, pomp gebruikt om de band weer op te pompen. Na het genieten van mijn lekkere Crumpets leek het erop dat ons probleem vrijwel opgelost was. De band zag er goed uit en we hadden weer hoop. Mijn moeder en ik zijn vervolgens met Casper gaan wandelen terwijl mijn vader de winkel opbelde met mijn mobiel. Tijdens onze wandeling kwamen we voorbij twee paarden, een hele grote en een wat kleinere. Beide paarden waren extreem geïnteresseerd in Casper en wouden hem graag snuffelen. Terwijl de dieren elkaar roken en aanstaarden hebben mijn moeder en ik genoten van de snor van de grote paard. Het was een snor die erg leek op het snorretje van het Pringles-mannetje. Niet wat je verwacht bij een paard. Bij aankomst bij de camper hoorde ik een sissend geluid… Ik nam aan dat het de pomp was die nog aanstond en negeerde het, tot dat mijn vader de pomp daadwerkelijk aan kwam zetten. Oef… dat geluid kwam dus uit de band. Ik heb mijn vader erop gewezen en vervolgens zijn we snel vertrokken richting de bandenspecialist. Gelukkig was het maar 5 minuten rijden vanaf de camping dus waren we er al vrij snel. Helaas zei de monteur vrijwel meteen dat hij ons niet kon helpen en verwees ons weer door naar een andere monteur. De volgende heeft ons gelukkig wel kunnen helpen. Mijn vader en hij kwamen er al snel achter dat het probleem niet eens echt aan de band lag, maar aan een verlengstuk van het ventiel. Nadat ze die eraf gehaald hadden stopte het sissend geluid vrijwel meteen. Nu konden we vrolijk onze reis voortzetten. 

Inmiddels was het al ongeveer 12 uur ’s middags. We zijn daarom ook maar snel vertrokken richting Llangollen, daar wilde mijn moeder graag een aquaduct zien waar de hele smalle bootjes overheen varen. Helaas zijn we te snel voorbij de viaduct gereden waardoor ze hem uiteindelijk niet heeft kunnen zien. De aquaduct was namelijk verbazend ver uit het dorpje, we hadden dus niet verwacht om er ineens voorbij te rijden. Als je toch nog de Pontcysyllte Aqueduct wil zien kun je hier klikken voor mooie foto’s. Binnen het dorpje hebben we nog even rond gelopen en lekkere fish and chips met onion rings gegeten bij een restaurant die Nemo heet. Na het eten zijn we weer verder gereden. De volgende bestemming was onze camping! Maar om daar bij uit te komen duurde het nog wel een tijd. We begonnen met het zoeken van een camping om 4 uur ’s middags. Camping nr. 1  was vol, nr 2 lag op een berg waar we niet met de camper heen konden, nr. 3 accepteerde geen honden, nr. 4 was vol, nr. 5 (2 uur later) had ruimte en een prachtige lokatie. We stonden uiteindelijk om half zes op een kampeerplaats, met uitzicht op zee. Wel hadden we een treinspoor die vlak langs onze neus voorbij reed, maar hij kwam gelukkig niet vaak langs. Onderweg naar onze fantastische camping reden we een aantal keren door Conway. Niet heel bijzonder, denk je misschien… Maar ja, Conway staat wel bekend om zijn kasteel en oude muren die om het dorpje gebouwd zijn. Die muren zijn niet gebouwd om grote campers door te laten… en toch is het mijn vader 3 keer gelukt om daar zonder problemen doorheen te komen. Aan beide kanten van de spiegels was ook echt maar een centimeter ruimte. De vierde keer helaas niet. Tegen die tijd waren we allemaal al gestrest, geïrriteerd en wilden we allemaal gewoon een plekje vinden. De rechter spiegel werd geraakt door een van de muren waardoor hij volledig maar boven gebogen werd. Die avond hebben we heerlijk gebarbecued. Casper was rustig aan het spelen met zijn speelgoed olifant terwijl wij van cider aan het genieten waren. ’s Avonds waren mijn ouders zo lief om voor een nachtje met mij te wisselen van bed omdat ik nog steeds erg last had van mijn rug. 

De volgende ochtend heb ik wat uitgeslapen, wel tot 8 uur! We hebben lekker buiten ontbeten en hebben vervolgens met Casper gewandeld. Het was prachtig weer, geen wolkje in de lucht. We hebben naar de zee gewandeld en hebben daar van het uitzicht genoten. Rond 10 uur vertrokken we weer richting Conwy, het dorp met de dikke muren. Helaas moesten we nog een keer door de smalle doorgang, maar dit keer ging het gelukkig weer goed. We hebben geparkeerd, betaald en zijn vervolgens aan onze wandeling begonnen. We hebben Casper in de camper achtergelaten omdat hij als puppy nogal erg enthousiast is van alles. We hebben eerst lekker geshopt bij een over-the-top toeristisch winkeltje en hebben vervolgens door de winkelstaatjes gelopen. Verder zijn we ook weer naar de kust/haven gelopen waar we een veel te grote ijsje gegeten hebben. Ik heb genoten van een Bubblegum en Mint-Chocolatechip ijsje. Yumm… Na het wandelen, shoppen en eten zijn we maar weer terug gegaan naar de camper. We hadden namelijk nog bedacht dat we zouden stoppen bij Llandudno. Eenmaal daar aangekomen was het zo druk dat we geen parkeerplaats konden vinden. We besloten om maar uit het raam te kijken en een extra rondje te rijden. Achteraf was het misschien jammer dat we niet meer moeite gedaan hadden maar ik was ook al behoorlijk uitgeput van de ochtend. Om toch nog wat leuks samen te doen besloten we om nog te stoppen in Chester. Een paar van de leerkrachten op school hadden namelijk al gezegd dat Chester ontzettend mooi is en een goede stad is om te shoppen. We hebben geparkeerd bij een paardencircuit, we stonden met de camper in het midden van het veld. Heel gaaf om het in het echt te zien en te zien waar de paarden rennen en het publiek toejuicht. De leerkrachten hadden gelijk, Chester was prachtig! Hele mooie, oude gebouwen en ontzettend veel winkels die nog in oude panden zijn. We hebben uiteindelijk erg veel tijd besteed in de W.H. Smith boekenwinkel. Als afsluiting van Chester hebben we nog even bij een pub een bier gedronken en zijn we vervolgens weer vertrokken. Mijn ouders en ik hebben nog wel samen, dichtbij Lucy’s huis, gegeten bij een pub. Omdat we daar ook nogal laat aankwamen rond 7 uur, moesten we een uur wachten op ons eten. Ik had een heerlijke pie en chips gegeten. Uiteindelijk hebben mijn ouders mij weer thuis afgezet en zijn vervolgens weer vertrokken richting Nederland. Vanaf die avond zou het nog 18 dagen duren tot ik ze weer zou zien, valt dus mee. 

De rest van de avond heb ik met Lucy en Kim weer bijgepraat over het weekend. Lucy, eigenlijk haar vader, was blijkbaar erg druk bezig met de achtertuin. De tegels zijn schoongespoten en er zijn nieuwe planten opgehangen tegen de schutting. Verder heeft Lucy besloten dat ze graag haar tuin verder op wilde vrolijken. Ze besloot haar tafel turquoise te verven en haar stoelen knal roze. Alles in haar tuin zijn die twee kleuren… Vervolgens heeft Lucy die avond ook de poten van de tafel geverfd. Het heeft haar wel ongeveer 2.5 uur geduurd maar het is nu wel knal blauw. 

Maandagochtend was weer even moeilijk op gang komen maar we zijn gelukkig op tijd op school gekomen. Year 6 had deze week hun SAT’s, oftewel eindcito in groep 8. Omdat 15 kinderen het recht hadden om voorgelezen te worden moesten er een heleboel leerkrachten helpen bij het lezen en surveilleren van de toetsen. Verder moesten er ook 12 ruimtes vrijgemaakt worden waar de kinderen moesten zitten. Er zijn hiervoor een paar kantoren opgeofferd en kleine lokalen als de muzieklokaal, stiltelokaal enz. maar ook de twee gewone lokalen van Year 6 en een lokaal van Year 4. Gelukkig niet die van mij. De andere Year 4 zat daarom elke ochtend in de gymzaal. Ze kregen daar les met behulp van de lunchtafels en een oude beamer. 

We hebben een gezellige en rustige ochtend gehad. Het ging opzicht wel net iets rommeliger dan normaal gesproken omdat mijn mentor ook echt afwezig was. Verder hadden we de hele week ook geen assemblies omdat Year 6 de SAT’s hadden.  ’s Middags hebben we science en Religious Education gehad, daar maakte ik weinig deel van uit omdat ik aan de slag ging met werk voor de Pabo. Eenmaal thuisgekomen hebben we gegeten en zijn we naar de sportschool gegaan. 

Dinsdagochtends heb ik samen met de TA eerst taal gegeven, over apostrophies. Vervolgens heb ik rekenen gegeven over keersommen en het kolomsgewijs uitrekenen ervan. Kim kwam ook nog even langs bij mijn rekenles. Ze heeft naar mijn starter en instructie gekeken en is vervolgens weer terug naar haar klas gegaan. 

’s Middags heb ik weer eens aan beide klassen een creatieve les gegeven. Het was gezellig met alle kinderen en de resultaten zijn heel gaaf geworden. Na schooltijd hebben we weer eens een staffmeeting gehad. Tijdens de vergadering hebben we weer informatie gekregen over de SAT’s en hoe wij daarmee om moeten gaan. Verder hebben de vaste leerkrachten de tijd gehad om aan de slag te gaan met hun certificering voor verschillende gebieden. Zo moest iedereen bijvoorbeeld een brandveiligheidstraining volgen online. Aan het eind van een lange presentatie kregen ze zelfs een toets waarvoor ze een voldoende moesten scoren. Verder waren er ook trainingen zoals ’trips and falls’ en ‘working at great heights’ (al snap ik niet waarom leerkrachten die nodig hebben). Kim en ik hebben bij een groepje leerkrachten gezeten terwijl zij de toetsen maakten. Het zag er niet heel moeilijk uit maar het duurde wel erg lang. Rond 5 uur gingen de meeste leerkrachten naar huis. Helaas hebben wij nog wel wat langer moeten wachten omdat we met Lucy mee zijn gereden. Dinsdagavond hebben we erg lang met Lucy gepraat. We hebben het over van alles gehad. Collega’s, kinderen, cultuurverschillen enz. Het was fijn om weer even ons harten te luchten en echt te  horen wat er allemaal speelt op school. 

Woensdag begon nogal vreselijk. De TA en ik stonden in de klas nog de nodige dingen voor te bereiden voordat de kinderen binnen zouden komen, toen we gebeld werden door het kantoor afdeling. Ze waarschuwden ons om niet te schrikken voor een van mijn leerlingen. Hij was namelijk van zijn fiets af gevallen - zeiden ze. Zijn gezicht zag er vreselijk uit. Het was dik opgezwollen, nog veel bloed aan, diepe krassen en schaafwonden. Zelfs binnen in zijn onderlip zat een grote snee waardoor hij zijn mond vrijwel niet kan bewegen. Pff... de kinderen begonnen al in paniek tegen hem te zeggen ‘Go away! You’re scaring us!’. We hoorden dat zijn ouders hem niet naar de huisarts/ziekenhuis heeft genomen en daarom moesten we als school maar actie ondernemen. Ongeveer een kwartier nadat hij op school was gekomen vertrok hij weer naar het ziekenhuis met een van mijn collega’s. Dit was natuurlijk ook nog een gedoe om voor elkaar te krijgen omdat bijna alle leerkrachten bezig waren met de SAT’s van Year 6.  Toen hij eenmaal weg was hebben de TA en ik een lang gesprek gehad met de kinderen over veiligheid, fietsen met een helm op enz. en over de manier waarop wij met hem om moeten gaan. Vertel hem bijvoorbeeld niet recht in zijn gezicht dat hij er eng of lelijk uitziet. We moeten er voor zorgen dat hij hulp krijgt wanneer hij het nodig heeft maar dat we hem niet anders behandelen. Als je eerst met hem speelde, stop daar nu dan niet mee. De kinderen gaven al aan dat ze het liever niet deden maar gaven toe dat ze het begrepen en het in een omgekeerde situatie ook zouden willen.  Woensdagmiddag/avond hebben we verder niet echt iets speciaals gedaan. We zijn vooral lekker vroeg naar bed gegaan omdat we de avond ervoor zo laat naar bed gingen.

Donderdag kwam de gewonde jongen weer op school. Op advies van Lucy heb ik hem gecontroleerd voor verdere verwondingen, armen, handpalmen en ellebogen. Met een knoop in mijn maag zag ik dat hij verder ongedeerd was. Alleen zijn gezicht was toegetakeld. Natuurlijk kan/mag ik geen vooroordelen hebben of aannames maken maar ik vind het wel vreemd. De rest van de dag heb ik de lessen zo normaal mogelijk gegeven. Bij rekenen gingen we aan de slag met verschillende verhaalsommen over keer en gedeeld door. Kim en ik hebben de woensdagavond flink ons best gedaan om die te bedenken maar het is helaas niet helemaal verlopen als ik gewild had. De sommen bleken achteraf nogal pittig te zijn. Misschien zelfs te pittig… Maar ach, zo heb ik wel een meisje gehad die ze allemaal gemaakt heeft en ook eens foutloos, terwijl zij juist een meisje is die meestal niet erg deelneemt aan de lessen en ook niet meer dan laag/gemiddeld scoort voor rekenen.

Vrijdagochtend begonnen we met taal met een begrijpendleesles. De kinderen hebben een tekst gelezen over Roald Dahl, dit was erg interessant om te lezen. Daarna heb ik de kinderen een codebreaker gegeven. Ze moesten sommen maken en vervolgens met hun antwoord de juiste letter invullen. Uiteindelijk kwam er dan de zin ‘Charlie Bucket loves chocolate’ uit.  De kinderen vonden het erg leuk en mochten aan het eind ook een eigen geheime code maken en een zin/woord bedenken. Na de middagpauze werd ik gevraagd om met de andere Year 4 de middag te starten en vervolgens hun te begeleiden naar de hal voor de celebration-assembly. De docenten van Year 4 hadden namelijk de leiding van de assembly en konden daarom niet zelf hun klassen begeleiden. Daarbij hadden we het thema van sportday (dat is namelijk volgende week woensdag). Mijn klas was dit week de enige die groen gebleven is, oftewel geen gele of rode kaarten gekregen hebben voor verkeerd gedrag. Natuurlijk waren we daar ontzetten trots op! Verder hadden wij ook meer dan 96% aanwezigheid waardoor we extra punten gekregen hadden. Wat betreft de school-huizen (Rowling, Cowell, Kipling en Dahl) was het voor mij wat minder positief. Mijn team, Rowling, was namelijk derde geworden… Ach, Verder hadden we natuurlijk weer de staff-awards.. Vooraf had ik al gehoord dat ze de Year 6 docenten wouden belonen/uitdagen dus ik zat lekker rustig in de hal. Maar ja, zij zijn het niet geworden… Kim en ik wel. Oef, de kindereen hadden de taak om ons allebei te roepen. Kim haar groep ging vrij goed, stiekem dacht ik dat mijn groep veel harder mijn naam zou roepen. Maar ja, niet iedereen heeft zo een onhandige achternaam als ik. Een halfhartige Miss Easthousen/Easterhouse/Holland werd geroepen. Hmm, toch was ik er wel erg blij mee. Daar stonden we dan, voor alle kinderen van de school en onze lieve collega’s. Kim en ik kregen uiteindelijk beiden een chocolade reep en de challenge om een vorm van touwtjespringen te doen op het schoolplein (Double Dutch). Komt goed, hoop ik… Na de assembly heb ik weer de andere Year 4 onder mijn houden gehad. Met hun heb ik een paar spelletjes gespeeld en zijn we vervolgens begonnen met Golden Time. Ze hebben allemaal zelf spelletjes en veel Pokémon kaarten meegenomen. Uiteindelijk kwam ik toch nog weer bij mijn klas terecht waar ik ook nog 10 minuten spelletjes mee heb kunnen spelen. Na de les heb ik een heleboel leuke en lieve kaarten van de kinderen gekregen! Verder heb ik na schooltijd nog lang met Kim gezeten om te wachten op Lucy. Omdat zij de nieuwe safeguarding persoon is in de school, moet zij nog erg veel regelen na schooltijd. 

Kort over de SAT’s. Maandag begonnen de kinderen met het maken van het English Reading paper. Van de leerkrachten heb ik gehoord dat de toets makkelijker was dan iedereen vooraf verwacht had. Het was niet TE makkelijk maar ook niet echt moeilijk. Op dinsdag was het eerst de ‘English grammar, punctuation and spelling Paper 1: questions’ en vervolgens, na een korte pauze ‘English grammar, punctuation and spelling Paper 2: spelling’. De twee toetsen waren blijkbaar wel een stuk moeilijker dan die van maandag. De leerkrachten zeiden dat zij ook moeite hadden met de toets en het erg lastig vonden. Daar komt bij dat het al bekend is dat verschillende scholen het verschillend aangepakt hadden. Omdat het een type dictee is, is heel veel afhankelijk van de uitspraak van de leerkracht. Wanneer hij/zij overdreven articuleert hebben de leerlingen natuurlijk een groter kans om te slagen… Op woensdag waren er twee rekentoetsen. Eerst een ‘arithmetic’ toets, vervolgens een ‘reasoning’ toets en tot slot, op vrijdag, nog een ‘reasoning’ rekentoets. Hier waren de leerkrachten op zijn minst gezegd ongelukkig over/boos op. Ze zeiden dat er eigenlijk alleen eindexamen vragen op voor kwamen. Verder bestond meer dan de helft van de toetsen uit sommen met breuken en decimalen, terwijl dat in het verleden maar een erg klein onderdeel uitmaakte. Wij wachten allemaal in spanning af op de resultaten maar voor ons zullen ze wel te laat aankomen, namelijk pas begin juli. 

De toetsen die nu zijn afgenomen zijn niet echt bepalend voor hun middelbare scholen, maar meer om te voorspellen hoe de kinderen in de toekomst zullen presteren. Vervolgens wordt er namelijk aan het eind van de middelbare school per kind bekeken wat ze verwachten dat hij/zij zal scoren bij zijn eindexamen. 

Ik hoop jullie weer hiermee te hebben vermaakt en wens jullie allemaal nog een prettig weekend toe! 

Yours truly,

Lara Oosthuizen